De Kleine Faust

Een van de projecten waaraan ik heb gewerkt in 2009 is “De Kleine Faust”. “De Kleine Faust” is een toneelvoorstelling van Drents Jeugdtheatergezelschap De Reus. Het stuk vertelt het verhaal van de 11-jarige Koen, die op internet het verhaal leest van Faust, een man die zijn ziel verkoopt. Dat roept veel vragen op bij hem op. Kun je je ziel nog steeds verkopen? Wat is een ziel waard? Meer dan die van iemand anders? En wat is een ziel eigenlijk? Vervolgens ontwikkelt zich een zoektocht door ‘de virtuele krochten van het internet’.

 

Koens verhaal wordt verteld in een deels geprojecteerd decor, en de echte acteurs spelen samen met virtuele acteurs.

Wat was mijn bijdrage?

Ik heb onder andere:

  • meegeholpen met het ontwikkelen van het concept, hoe het verhaal op toneel in beeld gebracht kon worden
  • onderzoek gedaan naar de technische mogelijkheden. Zo heb ik onder andere bekeken of het mogelijk zou zijn om virtuele acteurs door middel van spraakherkenning te laten reageren op echte acteurs.
  • een software-applicatie ontwikkeld die het mogelijk maakt om filmpjes en andere applicaties dynamisch te schakelen, op “triggers” door de acteurs. Door die triggers is de conversatie tussen virtuele acteurs en echte acteurs veel dynamischer en daardoor levensechter (er zijn geen rare pauzes, of te snelle onderbrekingen).
  • 3D Objecten gemodelleerd en poppetjes bewerkt (in Second Life).
  • Animaties gemaakt en geintegreerd in een Microsoft Agent. Door gebruik te maken van Microsoft Agents konden we poppetjes maken die op het PC-scherm verschijnen boven op filmpjes en andere applicaties, en die op een natuurlijke manier reageren op de echte acteurs.
  • Geluiden en films gecaptured uit diverse applicaties en vervolgens bewerkt (o.a. met Adobe Premiere). Doordat de toneelvoorstelling steeds op wisselende plaatsen wordt gehouden, kan een echte interactie met internet niet gegarandeerd worden, en dus moest alles via filmpjes gedaan worden, maar natuurlijk zo, dat niet zichtbaar is dat het niet ‘live” is! Dat betekent, dat bijvoorbeeld soms er iets uitziet als een webpagina, maar in feite een lokale applicatie is!
  • De meeste interactie op het internet deden we met behulp van de Second Life omgeving. Maar omdat de mond van avatars (poppetjes) in Second Life niet beweegt als een poppetje praat, heb ik voor een aantal close-up shots de films nabewerkt (met behulp van Crazy Talk), zodat het spreken echter lijkt.

Waar ben ik het meest trots op?

Ik ben op veel dingen trots in dit project, maar de volgende dingen toch het meest:

  • Mijn eigen software-applicatie, zodat acteurs via triggers (een toets)
    • applicaties (webcam, Word documenten, agenda) kunnen starten en stoppen,
    • naar “markers” in een filmpje springen,
    • filmpjes laten “loopen” totdat de acteur klaar is om naar het volgende te gaan
  • Het zelf maken van (animaties en geluiden voor) een aantal eigen Microsoft Agents, zodat er interactieve poppetjes over de desktop van de PC kunnen bewegen
  • De “Crazy Talk” animaties voor de Second Life filmpjes, die het geheel toch echter maken. Dus bijvoorbeeld bovenstaand filmpje is op basis van een enkel frame (screen capture) uit Second Life gemaakt!

Type project:

Software

Theater

 

In opdracht van:

DJT De Reus